از ۹۷ شرکت کننده در شروع درمان با پردنیزولون ، ۶۵٪ هنوز در پیگیری پردنیزون مصرف می کردند. ۵۷ درصد از شرکت کنندگان با فیبرومیالژی پایه اولیه از گلوکوکورتیکوئیدهای مداوم استفاده می کردند ، در مقایسه با ۸۴ درصد از شرکت کنندگان با فیبرومیالژانسی بالا یا بسیار بالا. پس از تعدیل عوامل غیر التهابی و فعالیت التهابی ، شرکت کنندگان با فیبرومیالژنی پایه بالا/بسیار زیاد در مقایسه با افرادی که فیبرومیالژنی پایین داشتند ، بیشتر در معرض پردنیزون بودند.
شرکت کنندگان با RA فعال در پردنیزون خوراکی به مدت ۳ ماه پس از شروع یک داروی ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD) جدید را دنبال کردیم. میزان فیبرومیالژیایی با استفاده از پرسشنامه بررسی فیبرومیالژیا (FSQ) اندازه گیری شد ، که قبلاً نشان داده شده است که با ویژگی های کلیدی فیبرومیالژیا که اغلب بر روی RA ارتباط دارد ، ارتباط دارد.
