تزریق اپیدورال

التهاب به عنوان منبع درد

تحقیقات نشان داده است که التهاب در داخل و اطراف ساختارهای عصبی در شرایط دردناک رایج است. نشان داده شده است که التهاب عصبی پردازش درد را حساس می کند و شلیک نورون های درد را در ریشه های عصبی نخاعی و نخاع افزایش می دهد و ممکن است منجر به ایجاد درد مزمن شود. تزریق اپیدورال یک روش ایمن و موثر برای “خاموش کردن آتش” التهاب است.

تزریق اپیدورال دارو را مستقیماً به بافت های مورد نظر می رساند

فضای اپیدورال امکان دسترسی منحصر به فرد به نخاع و ریشه های عصبی را در هر سطح از ستون فقرات فراهم می کند. تزریق استروئید اپیدورال روشی ایمن و کم خطر برای رساندن انواع داروها به طور مستقیم به سیستم عصبی است. داروهایی که به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده می شوند عبارتند از استروئیدها، بی حس کننده های موضعی و مواد افیونی. هنگامی که این داروها به فضای اپیدورال تحویل داده می‌شوند، ممکن است تکانه‌های درد را مسدود کنند، اعصاب تحریک‌شده را تثبیت کنند، تورم را کاهش دهند و تغییرات التهابی را معکوس کنند و در هنگام تداوم درد در داخل سیستم عصبی ایجاد شود.

گسترش مراقبت محافظه کارانه

تزریق استروئید اپیدورال و بی حسی موضعی ممکن است به طور موثری کانال نخاعی را با کوچک کردن بافت‌های نرم متورم از فشار خارج کند و در نتیجه علائم را بدون جراحی تسکین دهد در حالی که بدن مواد فتق دیسک را به مرور زمان بازجذب می‌کند. از آنجایی که التهاب مداوم ممکن است باعث آسیب فشار به اعصاب و منجر به فیبروز و تشکیل بافت اسکار در ستون فقرات شود، معکوس کردن التهاب باید هدف اصلی درمان باشد. تزریق ستون فقرات توسط بسیاری از متخصصان ستون فقرات به عنوان یک گسترش مراقبت محافظه کارانه در نظر گرفته می شود و به طور معمول در یک سری از سه تزریق در فواصل دو هفته ای، در صورت تداوم علائم، انجام می شود.

اگرچه نادر است، اما خطرات تزریق استروئید اپیدورال ممکن است شامل عفونت، واکنش آلرژیک به دارو، سردرد نخاعی، آسیب عصبی، آسیب نخاعی و افزایش طولانی مدت درد باشد.

بازگشت به خدمات ما