دیابتی

دیابت می تواند به اعصاب شما آسیب برساند. این آسیب که نوروپاتی نامیده می شود، ممکن است دردناک باشد. این می تواند به روش های مختلفی اتفاق بیفتد، و به نظر می رسد همه آنها با بالا بودن بیش از حد قند خون برای مدت طولانی مرتبط باشند. برای جلوگیری از آن، با پزشک خود برای مدیریت قند خون خود همکاری کنید. ممکن است بشنوید که پزشک به چهار نوع نوروپاتی مرتبط با دیابت اشاره می کند: محیطی، اتونوم، پروگزیمال و کانونی. نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که در صورت ابتلا به دیابت ممکن است رخ دهد. قند خون بالا (گلوکز) می تواند به اعصاب سراسر بدن شما آسیب برساند. نوروپاتی دیابتی اغلب به اعصاب پاها و پاهای شما آسیب می رساند. بسته به اعصاب آسیب دیده، علائم نوروپاتی دیابتی می تواند از درد و بی حسی در پاها و پاها تا مشکلات سیستم گوارشی، مجاری ادراری، عروق خونی و قلب متغیر باشد. برخی افراد علائم خفیفی دارند. اما برای دیگران، نوروپاتی دیابتی می تواند بسیار دردناک و ناتوان کننده باشد. نوروپاتی دیابتی یک عارضه جدی دیابت است که ممکن است 50 درصد از افراد دیابتی را تحت تاثیر قرار دهد. اما شما اغلب می توانید با مدیریت مداوم قند خون و یک سبک زندگی سالم از نوروپاتی دیابتی جلوگیری کنید یا پیشرفت آن را کاهش دهید. علائم چهار نوع اصلی نوروپاتی دیابتی وجود دارد. شما می توانید یک نوع یا بیش از یک نوع نوروپاتی داشته باشید. علائم شما به نوع شما و اعصاب تحت تأثیر بستگی دارد. معمولاً علائم به تدریج ایجاد می شود. تا زمانی که آسیب عصبی قابل توجهی رخ ندهد، ممکن است متوجه مشکلی نشوید.

نوروپاتی محیطی


این نوع نوروپاتی ممکن است نوروپاتی محیطی متقارن دیستال نیز نامیده شود. این شایع ترین نوع نوروپاتی دیابتی است. ابتدا روی پاها و پاها و سپس دست ها و بازوها تأثیر می گذارد. علائم و نشانه های نوروپاتی محیطی اغلب در شب بدتر است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بی حسی یا کاهش توانایی احساس درد یا تغییرات دما
  • احساس گزگز یا سوزش
  • درد یا گرفتگی شدید
  • افزایش حساسیت به لمس – برای برخی افراد، حتی وزن ملحفه می تواند دردناک باشد
  • مشکلات جدی پا، مانند زخم، عفونت و درد استخوان و مفاصل

 

نوروپاتی اتونومیک
سیستم عصبی خودمختار قلب، مثانه، معده، روده ها، اندام های جنسی و چشم های شما را کنترل می کند. دیابت می تواند بر اعصاب هر یک از این مناطق تأثیر بگذارد و احتمالاً باعث ایجاد موارد زیر شود:

  • عدم آگاهی از پایین بودن سطح قند خون (ناآگاهی از هیپوگلیسمی)
  • مشکلات مثانه یا روده
  • تخلیه آهسته معده (گاستروپازیس) که باعث تهوع، استفراغ و از دست دادن اشتها می شود.
  • تغییر در نحوه تنظیم چشمان شما از روشن به تاریکی
  • کاهش پاسخ جنسی


نوروپاتی پروگزیمال (پلی رادیکولوپاتی دیابتی)
این نوع نوروپاتی – که آمیوتروفی دیابتی نیز نامیده می شود – اغلب بر اعصاب ران، باسن، باسن یا پاها تأثیر می گذارد. همچنین می تواند ناحیه شکم و سینه را تحت تاثیر قرار دهد. علائم معمولا در یک طرف بدن است، اما ممکن است به طرف دیگر گسترش یابد. ممکن است داشته باشید:

  • درد شدید در لگن و ران یا باسن در نهایت ضعیف شدن و کوچک شدن عضلات ران
  • مشکل برخاستن از حالت نشسته
  • معده درد شدید

 

مونونوروپاتی (نوروپاتی کانونی)
دو نوع مونو نوروپاتی وجود دارد – جمجمه و محیطی. مونونوروپاتی به آسیب یک عصب خاص اشاره دارد. مونونوروپاتی همچنین ممکن است منجر به موارد زیر شود:

  • مشکل در تمرکز یا دوبینی
  • درد پشت یک چشم
  • فلج یک طرف صورت (فلج بل)
  • بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست یا انگشتان، به جز انگشت کوچک (انگشت کوچک)
  • ضعف در دست شما که ممکن است باعث شود چیزها را رها کنید

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

  • بریدگی یا زخم روی پای شما که عفونی شده یا خوب نمی شود
  • سوزش، سوزن سوزن شدن، ضعف یا درد در دست ها یا پاها که در فعالیت های روزانه یا خواب اختلال ایجاد می کند
  • تغییر در هضم، ادرار یا عملکرد جنسی
  • سرگیجه و غش

انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند که غربالگری نوروپاتی دیابتی بلافاصله پس از تشخیص دیابت نوع 2 و پنج سال پس از تشخیص برای فرد مبتلا به دیابت نوع 1 آغاز شود. پس از آن غربالگری سالانه توصیه می شود.